Over moeilijk gedrag, onderzoeken en diagnoses binnen ons gezin.

zaterdag 31 maart 2012

Politie knijpt keel dicht

Vandaag nog even geen vervolg op de studiedag. Volgende keer hoop ik het klaar te hebben. Er gebeurd hier zoveel. Opeens gaat het allemaal niet meer zo fijn, met de jongens maar vooral met Stijn. Jesse is nog steeds goed bang voor hem. Hij heeft er dagelijks buikpijn van en vanmorgen had hij ook stevige hoofdpijn: hij had met Stijn toch de afspraak gemaakt dat hij bij hem op de slaapkamer ging werken. Kennelijk heeft hij gisteren al behoorlijk spanning opgebouwd, vandaar de hoofdpijn. Jesse is nu naar het logeerhuis, lekker rustig voor hem.
Gisteren werd ik door Stijns juf gebeld. Ze had van ouders klachten over Stijn doorgekregen, die ze ons wilde vertellen. Gelukkig, ik houd wel van openheid. maar toch. Ik schrok behoorlijk van het nieuws!

Vrijdagmorgen heeft Stijn in het fietsenhok een kind uit zijn klas gepest: tas afgepakt en een beetje stoer gedaan en zo, waardoor het joch helemaal overstuur was thuisgekomen. Stijn deed dit niet alleen, maar met een ander joch. Dus twee tegen één. Eerder deze week had hij de jongen al uitgescholden voor ADHD-er, terwijl hij dat helemaal niet is. Nee, niet dat jochie heeft een diagnose, het is Stijn, de McDD-er!
Ook heeft hij in de afgelopen week stevig meegedaan met de jongens uit de klas. In de pauze spelen ze politie-boefje. En, zoals al eens eerder opgemerkt: dit is voor Stijn heel echt. Het op de rug springen en de arm om de keel slaan, was dus een beetje erg te hard gegaan. Het betreffende boefje kreeg haast geen adem meer van politie Stijn en had het echt benauwd.
Hierover had de juf direct gesproken met Stijn en ze zag aan hem, dat hij het totaal niet door had gehad. Lastig hoor. Want de andere kinderen vinden hem zo niet meer zo leuk. Worden bang...
Na het telefoontje confronteerde ik Stijn direct met het pesten in het fietsenhok. Domdom, want ik had mijn emoties nog geen plek gegeven en dus ook nog niet onder controle. Ik zei hem dat ik een hekel heb aan pesters en dat ik per sé niet wil dat mijn zoon er zo één wordt. Boos dat-ie werd!! Zó boos. Schreeuwen! "Het was Cees' idee!" De vuisten geballen, met z'n geschoende voet schopte me haast een gat in mijn  hoofd, zo boos was hij. Ik heb hem kalm, maar dringend gevraagd toch even te verdwijnen, een time-out is wel op z'n plek.
Al snel was hij gekalmeerd en ging klussen in de schuur.

's Avonds, toen ik helemaal was afgekoeld en hij van niets meer wist, ben ik er toch weer op terug gekomen. Ook nu over dat uitschelden. En gelijk maar even naar de juiste context gevraagd toen met die keel dichtknijpen. Hij vertelde het zoals ik hierboven beschreef: het was echt een spelletje. Dat had ik van de juf ook al wel begrepen, dus dat verhaal klopt. Gelukkig, want ook dát is niet zo vanzelfsprekend.
Wat ik zag, is gelijk een antwoord op de vraag van Roos, hieronder: Stijn voelt zich echt wel de schuldige. Hij kan echt zo kijken. Zo van: o, heb ik het weer gedaan zeker hè. Het komt zeker allemaal weer door mij! Dus ik herken dat wel, maar alleen bij Stijn. Heel soms bij de oudste.
De juf heb ik maar even gemaild over Stijns reactie op alles. Met het verzoek ook Cees mee te nemen in het gesprek. En Stijn excuses aan te laten bieden aan dat gepeste joch. Dat is wel het minste. En nu maar hopen dat het zo blijft. Mens nog an toe, de pubertijd is nog lang niet in zicht en dan doet-ie nu al zo. Wat moet dat worden?
Dinsdag heb ik een gesprek met de naschoolse opvang. Omdat Stijn op de wachtlijst staat, kunnen ze al wel thuisbegeleiding bieden. Dus...de hulptroepen komen eraan!

2 opmerkingen:

  1. Die openheid van/met school is heel goed zeg. Ja, hek hè ... dat we daar gelijk over willen praten met de kinderen maar het is veel beter om het eerst zelf te verwerken.

    Hulptroepen: fijn voor je!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. openheid is idd wel er prettig, mar kan jou gevoel ook goed begrijpen, wat fijn dat er hulp ' onderweg' is.
    sterkte ermee!

    BeantwoordenVerwijderen