Over moeilijk gedrag, onderzoeken en diagnoses binnen ons gezin.

zaterdag 29 oktober 2011

Waarom onderzoek?

Vorig jaar was het al te bar met Stijn. Hij zit op een reguliere basisschool met een ochtend-en middagprogramma. Dat was moeilijk voor hem. Elke 'tussen de middag', als ik hem ophaalde flipte hij alle kanten op.
"Stijn, wat wil je op brood?"
"Dat wéét je to-och!!!"
Oke, ik smeer twee sneetjes volkorenbrood met speculoos.
"Waarnm heb je nou speculoos gedaan. En bah! Dat donkere brood!! JE WEET TOCH DAT IK DAT NIET LUS!!!"
Wel, dat weet ik niet. Dat at hij gisteren ook en toen was er niets aan de hand.

Zo'n voorbeeldje als dit gebeurde dagelijks in allerlei soorten, maten en situaties. Minstens drie grote driftbuien tussen de middag en zo'n beetje evenveel aan het einde van de dag. Het was haast niet te trekken. Werkelijk, ik heb het hem wel eens gezegd:
"Waarom blijf je niet gewoon op school eten?"
Die optie is er echter niet: het is duur en behoorlijk chaotisch. Ik zou dan de driftbuien alleen maar verzamelen, denk ik.

Naast een verdrietig, boos jochie is Stijn ook veel alleen. Op het plein. In de klas. De vrije middagen. En hij heeft dan niets te doen. Wil dat ik dé héle tijd bij hem ben.
Omdat we zien dat hij niet gelukkig is én omdat de situatie thuis niet meer leuk is met hem, bel ik een onderzoeksinstantie. En meld hem aan voor onderzoeken.
Voor de vierde keer geef ik een kind over in handen van 'specialisten'. Voor de vierde keer de vragenlijsten doornemen. Voor de vierde keer een intake.
Maar het lijkt er op, dat ik geen andere keus heb!

woensdag 26 oktober 2011

Er was rust

Het is stil in huis. Genietend spiek ik over de rand van mijn boek. Daar zit Stijn, hij probeert te lezen, heel intens en geconcentreerd. Daarnaast zit Jesse, met de gameboy. Ook al zo geconcentreerd bezig.
En dan Thera, in de stoel naast mij. Huilend om een mooi boek.
Aan mijn andere kant is Joost druk bezig met de computer. Hij ziet me kijken en blikt terug. Ik knipoog. Ik bedoel: wat een rust!
Ik zie wat hij denkt. En leg snel mijn vinger op mijn mond. Sttt.
Maar helaas. Joost rekt zich eens even lekker uit en roept: "Wat een rust hier!!!!!!!!!!!!!"
Ik zie ze schrikken. Behalve Jesse, die kijkt even op en gaat snel weer naar zijn gameboy terug. Thera kijkt op en reageert.
"Doe es effe normaal zeg!"
Stijn schrikt ook. Helemaal uit de concenttratie gehaald. En terwijl de reacties tussen Joost en Thera heen en weer vliegen zie ik Stijn verkrampen. Hij zet het op een gillen en springt van de bank. Grrrr, grommend rent hij op Joost af.
"Je haalt me uit de concentratie joh," roept hij. "Als je zo hard praat kan ik me niet concentreren!!!"
Mooi gezegd, door een joch van zes. En o zo waar. Maar Joost lacht.
"Ach joh, stel je niet aan, ventje!"
Ik troost Stijn en leid hem af. Maar vanbinnen borrelt het in me. Wel verdraaid nog aan toe, waarom nou? Ze waren juist zo rustig en lief.
Maar nu, nu is het  uit met de rust.
Het wordt tijd dat ik weer eens ga opvoeden! Wie??

maandag 24 oktober 2011

Hallo, welkom op mijn blog. Ik ben Antoinette. Wil je meer over me weten, lees dan mijn profiel. Deze blog ga ik eens lekker gebruiken om van me af te schrijven, want er gebeurd hier thuis erg veel.
We zijn een zogenaamd auti-gezin. Zowel bij Joost, mijn man, als bij 3 van onze kinderen is autisme geconstateerd, 3 keer Asperger, 1 keer kernautisme.Onze Stijn is momenteel onderzocht en we wachten nu op de uitslag of een vervolg van de instelling. Allemaal heel spannend. De andere diagnoses zijn gesteld tuissen 2000 en 2009. Wat een verrassingen..
Deze blog is dus een afreageersysteem voor mij zelf. Zodat ik niet altijd mensen om me heen hoef te belasten met mijn zorgen. Ik spaar hun graag een beetje, maar dat gaat ten koste van mezelf.
De vraag of ik zelf niet ook iets van autisme heb drijft regelmatig boven. Anderen zeggen van niet, maar het kan toch niet allemaal door Joost bepaald zijn? Het zullen toch combinaties zijn? Ik weet het niet hoor. Wel weet ik dat ik heel autistisch denk, maar dat is tegenwoordig. Snap jij het nog? Wie weet komt er eens een duidelijk antwoord! Dus...welkom bij deze vaste klant in etikettenland!!