Over moeilijk gedrag, onderzoeken en diagnoses binnen ons gezin.

woensdag 28 november 2012

Een zielig ziek jongetje

Stijn is ziek. Overgeven, diarree, heel vervelend voor hem. Schijnt te heersen, ik lees op meer blogs over zieke kinderen. Voordeel was dat ik thuis zat, in plaats van me druk maakte met van alles en nog wat buitenshuis. En dat-ie rustig was. Zóó rustig. Heerlijk! Daar genoot ik dan wel weer van!

Gisteren sliep hij regelmatig een paar momenten, korte momenten, maar toch.
Hij maakte zich nu niet druk om dingen als computertijd, een kapotte ds of een broer die met de lego speelde zonder dat hij toezicht kon houden en mee kon doen.
Hij lag op de bank wat zielig te zijn en geloof me, dat was hij ook echt. Alles was hem te veel en niets interesseerde hem. Zo sneu!

Gelukkig gaat het nu wel weer wat beter, maar hij is nog thuis. Eerst maar eens goed eten en drinken en lopen zonder duizelig te zijn. Wat een buikgriep niet doet met je hè. Je wordt er altijd zo ellendig van. Ik verwen mijn kereltje. Neem wat lekkers voor hem mee van de supermarkt, waar hij vandaag gelukkig weer zin in heeft. Lekkere toetjes en een extra glaasje cola. Dat schijnt goed te werken tegen misselijkheid. Normaal krijgen ze dat hier niet, maar ja, je bent niet altijd ziek hè.
Verder las ik gisteren zijn hele boek uit, mocht hij wat filmpjes kijken en kreeg hij ongedeelde aandacht. En daar genoot hij van! En ik ook!

Nu zit hij lekker te lego-en, het gaat zoveel beter dat ik denk dat hij morgen wel weer naar school kan. Nu maar hopen dat het niet de hele familie besmet is, want dan zit ik nog langer thuis. Moet je nagaan dat ik nog niet eens alles voor 5 december in orde heb! Wat we 1 december vieren...
Voor morgen is er dus maar 1 optie: allemaal naar school!

vrijdag 23 november 2012

Wil je er over praten?

Ondanks dat Stijn op Boddaert zo lief is en thuis zo, eh...zeg maar zichzelf, gaat de behandeling nu wel zijn vruchten afwerpen.
Gisteren kwam hij boos uit de school. Dankzij de structuur van de juf was dat eigenlijk nog niet voorgekomen sinds hij in groep 5 zit. Maar nu was hij echt boos! Hij ramde de paperclib op het boze gezichtje van de woedemeter en smeet zijn jas in de hoek van de gang.
"Ik zie dat je boos bent?" vraag ik hem. Dat is een risico, want hij kan me hierom zomaar aanvallen. Fysiek. Maar gelukkig gebeurd dat niet. En ik wil toch echt weten wat er is.
Stijn rent de kamer in en ploft op de computerstoel.
"Wil je er nu over praten of vanavond?"
"Maaktmenietsuit", wordt er gemummeld.
"Oké, dan nu".

En Stijn vertelt. Ik ben stomverbaasd dat hij het KAN! Normaal moet zoiets een dag zakken. Is hij er 's avonds pas aan toe om het verhaal te doen. En dan nog moet ik allerlei vragen stellen om te komen tot dat wat mis ging.Dan moet ik raden, omdat hij het zelf niet kan benoemen.
Nu vertelt hij, wel behoorlijk van de hak op de tak, maar ik kan er uiteindelijk toch een sluitend verhaal van maken.

Het gebeurde op het plein, in de pauze. Politie en boefje, dat doen ze gewoon altijd. Lekker gestructureerd en duidelijk voor Stijn. Eén van de jongens pakte iets uit Stijns broekzak, een mooie gum in vorm van een i-pod, waar Stijn heel trots op is. En de jongen gaf hem niet terug. Pas na de pauze kreeg hij hem, maar van een ander kind. Hoe dat nu kon, daar snapte hij niets van.
"En de gum is nu helemaal beschadigd. Alle plaatjes zijn er van af!" huilend kijkt hij me aan.

Van een mug een olifant gemaakt? Voor ons misschien wel. Maar voor Stijn is dit zo belangrijk.
Dus mail ik de juf. Los het maar op juf. U bent daar goed in! Ik kan hier niets mee, van zo'n grote afstand.
Juf lost het op. Praat met het kind die de gum afpakte. Blijkt dat hij hem doorgaf en dat zo de gum van hand tot hand is gegaan. Beetje plagen? Ja! Maar voor Stijn pesten. Net zoiets als toen die fietssleutels. Dat de juf erover praatte zag Stijn wel.
"Maar ze vroeg niet om geld voor een nieuwe!"
Ach wel nee, dat zou ik niet eens durven. Voor een paar centen heb ik zo een nieuwe gehaald bij de Action.
Al met al pakt Stijn dingen anders op als andere kinderen. Maar de vooruitgang is deze week gezien. De laatste maanden op Boddaert er dus maar even flink tegenaan. Hopelijk zet deze vooruigang zich door, landt het kwartje eindelijk!

Gisteren hebben de jongens ook heerlijk gespeeld samen. Eindelijk weer eens. Elke avond zitten we spelletjes met ze te doen of ze uit elkaar te houden. Geloof me, spelletjes doen kost dan de minste energie! Gisteren zat ik op de bank met een boek en tijdschrift. Te lezen. Met een wakend oog naar de kamer. Alert dus ook. Stel je voor dat ze elkaar in de haren vliegen. Dan moet ik direct reageren. Maar het gebeurde niet! Wow wat een wonder. Echt. Gebedsverhoring.

donderdag 15 november 2012

Wat er na een mentorbezoek gebeurde

Maandag kwam weer de mentor observeren. En weer moesten we concluderen dat Stijn dan zo ontzettend zijn best doet, dat er niets of misschien weinig aan de hand is.
Het kostte me wel moeite om Stijn en Jesse aan het splen te krijgen. Minstens tien minuten hebben we zitten overleggen en praten over wat ze zouden kunnenn gaan doen.
"Als jullie niet snel iets bedenken ga ik eten koken en moet je het zelf oplossen."
Uiteindelijk gingen ze eerst een kwartiertje boven spelen, daarna een kwartiertje benenden met de lego. Mentor blijft beneden en belooft met mij boven te komen kijken, over een minuut of tien. Als ik niet ga kijken gaat het spelen vaak al veel sneller mis, dus vandaar dat ik altijd afspreek te komen kijken of het goed gaat.
En ja hoor, het ging prima,ze speelden levend stratego met de knuffels... Hoe verzinnen ze het hè!

Zodra dat de mentor weg is gaan we eten. Ik zie dat de jongens aan een spelletje echte stratego begonnen zijn, maar zonder gedoe stoppen ze er mee, schermen hun spel af (stel je voor dat er één spiekt) en komen eten. De hele maaltijd is Stijn  onrustig: eet nu do-or, ik wil spelen. De enige die dus niet dooreet is hij...

Na het eten gaan ze verder met het favoriete spel, maar al snel barst de bom. En goed ook. Wat een KNAL!
Wat blijkt? Stijn gaat verliezen, ziet hij. Jesse is aan de winnende hand. Dat is niet eerlijk! Hij moet winnen! Voor we het goed en wel door hebben vliegen maarschalken, verkenners, bommen en mineurs ons om de oren. Met grof geweld door middel van geschoeide voeten, handen en tanden valt Stijn op Jesse aan. Joost en ik duiken er tussen, maar kunnen Stijn amper houden.
Uiteindelijk heb ik Stijn op de bank en houd hem in de holdinggreep. Maar hij wrikt zich los en valt weer aan. Jesse is inmiddels door me aan de tafel gedirigeerd met een knutsel, waar hij mee begint, ondertussen alles alert in de gaten houdend. Nou ja, ik zal verder details jullie besparen. Laat ik dit zeggen: het was heftig genoeg.
Stijn kwam een beetje tot rust op een zelf gekozen plek: gewoon de bank in de kamer. De reacties naar elkaar gaan over en weer en elke keer weer belandt Stijn in een woedeaanval. Minstens een half uur zijn we bezig de jongens uit elkaar te houden en rustig te krijgen.

Dan , zomaar opeens, uit het niets, pakt Stijn knutselspullen en maakt een rijmkwartet: 4 kaartjes met poep, soep, enzovoort. Vier kaartjes met wol, mol, sol en kol. Hij komt naar me toe en wil kwartetten Ach ja, waarom ook niet. Een beetje goed maken? Aandacht nodig? Positieve aandacht?
We kwartetten en met een minuut heeft Stijn beide kwartetten gewonnen. En hiermee is de rust weergekeerd.
Hèhè!

vrijdag 9 november 2012

Formulieren invullen, data bedenken, gesprekken voeren....Pffff

Of ik even in wil vullen???
Ja hoor!
Ik ga naar de site, zoek de formulieren en begin. Maar o helpie, het zijn 17 A4-tjes!! Onderbreken is wel mogelijk, opslaan ook, ook al kan ik het daarna nergens meer vinden. Dus toch maar doorgaan.
Mijn hoofd barst bijna uit z'n voegen als ik anderhalf uur later klaar ben...

We zijn, op advies van BJZ, PGB aan het aanvragen voor Thera. Ze loopt met wat dingen vast en een individuele begeleider zou haar kunnen helpen. Oké. Advies van BJZ zelf, geld genoeg zeker??
Ben benieuwd.
Uiteraard had ik al een prachtig verslagje gemaakt en alle andere verslagen gekopieerd, maar het was nog niet genoeg...

Een dag of twee later krijg ik van het zorgkantoor bericht dat ze niet zeker weten of alle verantwoorde gelden wel betaalt mogen worden uit de PGB. Nee, ik weet het ook niet. Maar ja, wie niet waagt, niet wint!
Of ik even een toelichting wil maken en facturen mee wil sturen.
Hè, hè, eindelijk. Zou dit niet altijd moeten? Vooral die facturen? Zeker weten dat ze veel geld in het PGBbusje over houden, daar in Den Haag.
Maar goed, ik weer achter de pc om de toelichting te maken. Lastig, maar volgens mij is het wel gelukt.
Direct als het klaar is op de bus en nu maar afwachten.

Naast al dit papierwerk had ik de afgelopen week een tussenevaluatie op Boddaert, waar we ook een einddatum afspraken voor Stijn. Slikkkk, niet weer! Niet nu al!! De tranen sprongen me in de ogen en ik heb hun de professionaliteit maar verweten dat ze me altijd zo ver krijgen :-(

Direct daarna kwam de mentor van Stijn zelf bij ons thuis, om te observeren. Mooi niet, dacht Stijn en vertelde haar enthousiast over hoe hij speelt, waarmee en met wie.
De dag eerder was de juf op ouderbezoek geweest, waar hij ook al mee naar z'n zolderkamer ging om alles uit te leggen. Zulk bezoek bevalt hem wel!

Zonet nog even de kalender van volgend jaar bekeken: het logeerhuis en dagopvang vroeg er om. Zowel voor Stijn als voor Jesse is er weer plek. Nu ik weet wanneer Stijn afscheid gaat nemen kan ik hem direct inroosteren in de planning van de dagopvang.

Conclusie van dit alles? Waar ben ik druk mee? 't Is maar goed dat ik fulltime moeder ben.
En tegelijkertijd individueel begeleder van onze viertal! Voor noppes!