Over moeilijk gedrag, onderzoeken en diagnoses binnen ons gezin.

vrijdag 23 maart 2012

HELPPP!! Wie helpt me aan een oplossing??

Het is helemaal mis. Helemaal mis! Stijn is een tirannetje geworden ten opzichte van Jesse. Echt heel erg. En Jesse is doodsbang voor hem.
Nu merk ik hoe irritant het is geen hulpverlening te hebben. Niemand waar ik even naar toe kan bellen om te horen wat ik moet. Daarom mijn blik gericht op jullie. Hebben jullie een oplossing???
Regelmatig komt Jesse binnen om iets te halen. Waarom? Moet van Stijn. Als ik het niet doe wordt hij boos.
En: ik moet nu in de tuin spelen van Stijn. Als ik het niet doet geeft hij mij straf.
En: fluisterend komt Jesse naar me toe. Mama, hoe laat gaan we eten? Roept u me dan? Als ik niet kom, mag ik niet van Stijn.
Of: Hoe laat gaat Stijn naar bed? Dan ga ik daarna nog computeren, want hij mag niet weten wat ik doe. Lees: anders bepaalt hij wat ik moet doen.

Vanmorgen kwam ik met het bericht dat ik morgen de hele dag weg ben. En Joost werkt altijd op zaterdag, dus komt er een oppas. De vertrouwde oppas, waar beide jongens (en meiden) stapel op zijn. maar nu is het paniek. Groot paniek in de tent. Jesse is helemaal overstuur. Want: Wie moet dan de ruzie oplossen??

Ik stel Jesse gerust, ik praat met hem. Ik praat met Stijn, natuurlijk, voor de duizendste keer. Maar het autisme staat duidelijk in de weg. Want Stijn komt heel bepalend over, maar zou het helemaal geen probleem vinden als Jesse voor iets anders kiest, zegt hij. Maar Jesse durft niet iets anders te kiezen, ik denk dat hij ten diepste bang is om dan niemand meer te hebben om mee te spelen. Want als je Stijn tegen hebt, dan heb je alles tegen.
Zelf merk ik ook een bepaalde angst als Stijn boos is. Eén die ik dan direct aan de kant zet. Kom op zeg, jij bent de moeder, jij moet nu optreden, spreek ik mezelf dan vermanend toe. Maar ik begrijp Jesse dus wel. Ik krijg hem alleen niet zo aan zijn verstand dat IK de baas ben en niet Stijn. Dat hij zelf mag bepalen wat hij wil spelen en niet Stijn. Dat hij naar mij toe moet komen als er iets is, ook al bepaald Stijn anders.
Angst is zijn grote valkuil nu, waardoor hij nergens anders op gericht is en totaal niet weet hoe de boel om te zetten. begrijpelijk ook!

Zo, da's even lekker spuien. Nu de vraag naar jullie: heeft iemand dit eens eerder bij de hand gehad en weet je een tip of zelfs een oplossing???

8 opmerkingen:

  1. Heel moeilijk, ik denk er nog even over na.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb er over nagedacht maar ooo ik vind het zo moeilijk om je antwoord te geven omdat onze oudste zoon door dit gedrag niet meer thuis woont...Het is heel moeilijk voor allemaal en Jesse is nog niet zo weerbaar dat hij er tegenin kan.

    Wat ik me nu zit te bedenken hebben jullie stichting MEE. Misschien kunnen die Jesse helpen om wat weerbaarder te worden, dat heeft hier toen eholpen bij de middelste.

    Heel veel wijsheid en kracht want makkelijk is het zeker niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoihoi

    Wat lastig zeg !! Kun je niet een gesprek aanvragen bij de instantie waar Stijn zijn diagnose heeft gehad?
    Dat is wat wij regelmatig doen bij dit soort dingen...
    Zo heb ik binnenkort een afspraak staan, gewoon een oudergeleidingsgesprek, ook over de eindeloze ruzie's tussen onze jongens. Ik heb dan gewoon eenmalig een afspraak en mocht ik dan weer ergens tegenaan lopen (of als nu 1 gesprek niet genoeg is..), bel ik wel weer voor een afspraak. Wij hebben daar erg veel baat bij. En fijn ook omdat ze het gezin en de kinderen kennen en je niet weer een heel trajekt in moet
    van intake, uitleggen hoe het gezin en de kinderen in elkaar zitten....want alleen dat al kost zoveel tijd en energie...en meestal wil je gewoon meteen een goede tip over wat te doen..ik wel tenminste :-)
    Sterkte ermee !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oww ja wat wij ook weleens doen is gewoon de kinderen zelk meenemen naar zo'n gesprek (in overleg met de instantie en de kinderen natuurlijk) Wat wij vooral merken is het bespreekbaar maken/benoemen van het probleem en de erkenning dat er idd een probleem is, geeft vaak een soort van opluchting ofzo en van daaruit lijkt het ook makkelijker 'op te lossen'

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja dat vind ik echt heel moeilijk. Ieder kind is gebaat bij een andere benadering ookal is er voor sommige dingen wel een pasklaar antwoord.

    Sterkte! Fijne dag gehad trouwens?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi daar ben ik weer! Ik heb misschien wel een paar tips...

    Ik ben met mijn oudste met stickers gaan werken en met de "bevestigings-handdruk". De stickers werkte ik op meerdere manieren (ook ter variatie).

    Ik had een kalender gekocht (een héle vrolijke) en dan kon hij stempeltjes verdienen voor de dingen die hij goed had gedaan. Ik gaf dan stempels voor de goede dingen die hij deed. Waren er op een gegeven moment 10 stempels, dan mocht hij een sticker uitkiezen en opplakken. Je kan dan daarna ook nog zeggen bij 5 stickers dan gaan we iets leuk doen of kopen, maar dat hoeft natuurlijk niet.

    De andere manier met stickers is welke kleur is de dag-systeem.

    Rood betekend dat de dag niet zo goed ging. Bijvoorbeeld als het flink fout is gegaan met samenspelen of een driftbui dan werd de dag een "rode" sticker, verliep de dag met goede dingen en her en der een foutje was het een "oranje" dag. Als de dag helemaal lekker en ontspannen liep dan kreeg hij een groene sticker. Deze stickers werden altijd in overleg met het doorlopen van de dag gegeven. Er zat ook een ochtendritueel aan vast met dat ik zei "En hoe gaan we het vandaag doen?" En dan zei hij "Een mooie groene dag!" en dan een bevestigingshanddruk erachter aan.

    Op een gegeven moment waren er typische "probleempjes" met bijvoorbeeld gymtas pakken, bed rechttrekken, geen ruzie bij het gezamenlijk (met z'n zusjes) in de keuken ontbijt en tas regelen en nog wat dingetjes... Die aandachtspuntjes zette ik op een mooi lijstje met vierkantjes erachter. 's Avonds gingen we het lijstje na of er her en der een stempeltje kon worden gezet. Was het vel vol dan mocht hij uitkiezen wat we gingen eten (gewoon eten dat wel hoor).

    Het stempel-/stickerssysteem werden door juffen op school afgeraden, maar voor mijn oudste gaf het een stukje duidelijkheid wanneer iets nu niet zo lekker ging en wanneer hij het goed had gedaan. Een soort van bevestiging. We deden het ook alleen maar in de periodes dat hij moeilijk te hanteren was en per periode één soort systeem. Het schudde hem een soort van wakker, dat hij niet zomaar kan doen waar hij zin in had.

    De bevestigingshanddruk maakte voor hem duidelijker dat als je iets verteld het ook gedaan moest worden. Dus wat je beloofd moet je ook doen en dan was het handdruk en het woordje "deal" dat er voor zorgde dat het ook bij hem aankwam. Hij zei ook pas "deal" als hij volledig snapte wat er nu afgesproken was. Andersom moest ik van hem ook zo'n handdruk geven als hij iets vroeg en ik iets beloofde en dat zorgde voor veel duidelijkheid.

    Deel 1.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi daar ben ik weer! Ik heb misschien wel een paar tips...

    Ik ben met mijn oudste met stickers gaan werken en met de "bevestigings-handdruk". De stickers werkte ik op meerdere manieren (ook ter variatie).

    Ik had een kalender gekocht (een héle vrolijke) en dan kon hij stempeltjes verdienen voor de dingen die hij goed had gedaan. Ik gaf dan stempels voor de goede dingen die hij deed. Waren er op een gegeven moment 10 stempels, dan mocht hij een sticker uitkiezen en opplakken. Je kan dan daarna ook nog zeggen bij 5 stickers dan gaan we iets leuk doen of kopen, maar dat hoeft natuurlijk niet.

    De andere manier met stickers is welke kleur is de dag-systeem.

    Rood betekend dat de dag niet zo goed ging. Bijvoorbeeld als het flink fout is gegaan met samenspelen of een driftbui dan werd de dag een "rode" sticker, verliep de dag met goede dingen en her en der een foutje was het een "oranje" dag. Als de dag helemaal lekker en ontspannen liep dan kreeg hij een groene sticker. Deze stickers werden altijd in overleg met het doorlopen van de dag gegeven. Er zat ook een ochtendritueel aan vast met dat ik zei "En hoe gaan we het vandaag doen?" En dan zei hij "Een mooie groene dag!" en dan een bevestigingshanddruk erachter aan.

    Op een gegeven moment waren er typische "probleempjes" met bijvoorbeeld gymtas pakken, bed rechttrekken, geen ruzie bij het gezamenlijk (met z'n zusjes) in de keuken ontbijt en tas regelen en nog wat dingetjes... Die aandachtspuntjes zette ik op een mooi lijstje met vierkantjes erachter. 's Avonds gingen we het lijstje na of er her en der een stempeltje kon worden gezet. Was het vel vol dan mocht hij uitkiezen wat we gingen eten (gewoon eten dat wel hoor).

    Het stempel-/stickerssysteem werden door juffen op school afgeraden, maar voor mijn oudste gaf het een stukje duidelijkheid wanneer iets nu niet zo lekker ging en wanneer hij het goed had gedaan. Een soort van bevestiging. We deden het ook alleen maar in de periodes dat hij moeilijk te hanteren was en per periode één soort systeem. Het schudde hem een soort van wakker, dat hij niet zomaar kan doen waar hij zin in had.

    De bevestigingshanddruk maakte voor hem duidelijker dat als je iets verteld het ook gedaan moest worden. Dus wat je beloofd moet je ook doen en dan was het handdruk en het woordje "deal" dat er voor zorgde dat het ook bij hem aankwam. Hij zei ook pas "deal" als hij volledig snapte wat er nu afgesproken was. Andersom moest ik van hem ook zo'n handdruk geven als hij iets vroeg en ik iets beloofde en dat zorgde voor veel duidelijkheid.

    Deel 1

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Deel 2

    Mijn oudste heeft ook een periode gehad dat hij op school héél moeilijk had met andere leerlingen. Dat hij van alles verkeerd of anders deed, of vaak "geregeerd" werd tijdens buitenspelen met andere leerlingen om iets te doen wat hij niet wilde doen, of hij reageerde van frustratie door te gaan huilen. Ik heb samen met hem een tijdje op de laptop een "dagboekje" bijgehouden met wat goed ging en wat niet. We begonnen dan met de dingen niet zo goed gingen of niet leuk waren en eindigden altijd met positieve dingen (wist hij niets dan hielp ik wel ijverig mee). Had hij een moeilijke dag en wist hij niet wat er leuk/goed was die dag... dan tikte ik alle kreunen en steunen en "uhhhhhhh" of "krabt nu op z'n hoofd"-teksten ook op het scherm en dan moest hij als hij dat eenmaal doorhad lachen en kwam er geheid wel iets boven water wat leuk was of goed was gegaan.

    Als er iets niet leuk was gegaan met klasgenootjes vertelde ik hem ook hoe hij het aan had kunnen pakken en oefende we in een soort rollenspel hoe de situatie de volgende keer te kunnen aanpakken. Zodat hij zag hoe het ook kan. Hij heeft hier zeker héél veel aan gehad.

    Dit dagboek-ritueel was héél goed voor zijn zelfvertrouwen omdat hij zag dat ook al was er iets niet leuk er zat leuke dingen voorbij kwamen die dag. En door de rollenspellen ging het samenspelen met klasgenootjes steeds beter. Misschien iets voor Jesse!

    Sorry voor de lange lap tekst, maar misschien heb je hier iets aan.

    Succes hoor!!

    BeantwoordenVerwijderen