Over moeilijk gedrag, onderzoeken en diagnoses binnen ons gezin.

zaterdag 26 november 2011

Ik ben er klaar mee!

Maart 2011.
Vandaag heb ik een stevig besluit genomen. Ik ben het helemaal zat met Stijn. Hij leeft van driftbui naar driftbui en claimt ontzettend. Maar vooral is hij erg verdrietig en toont ongelukkig.
Met knikkende knieen neem ik de telefoon en bel de instantie waar we met Thera ok zijn geweest.
"Dag, u spreekt met Antoinette. Ik moet mijn zoon aanmelden voor onderzoek". Met trillende stem en ogen gevuld met tranen zeg ik het. Stom zeg, dit hardop zeggen is zó irritant! En dan tegen een vreemde, voor de vierde keer...het wendt nooit! 
De stem aan de andere kant zegt dat aanmelden ook via de site kan, maar dat ik ook mag wachten op de papieren per post.
Ik besluit snel:
-Goed mevrouw, ik vul alles wel in via uw site.
Stel je voor dat ik me bedenk!
Ook bel ik met de schoolarts. Ze heeft me beloofd om, zodra ik het haar vraag, een verwijsbrief te schrijven, die mee moet met de aanvraag. Bij haar spui ik al mijn frustraties en zorgen. Ze doet maar één ding, één juist ding: ze luistert en geeft daarna pas aan, dat de verwijsbrief de volgende dag in de bus zal liggen.
Maar, tob ik verder, hoe te doen met Joost?
Joost, mijn man, houdt helemaal niet van dit soort gein. Kind inschrijven omdat het niet goed met hem gaat. En dan nog wel bij een instantie die alles weten over autisme en psychische stoornissen. Poeh!
Net of ik het wel leuk vind...
Ik besluit niets te vertellen. Nu niet tenminste. Tegen de tijd dat Stijn er komen kan natuurlijk wel, maar nu even niet. Ik ga die confrontaite gewoon even niet aan. Slecht voor mijn gemoedsgesteldheid, voor mijn gevoelens en voor ons huwelijk, niet in de laatste plaats trouwens, want mijn man is me heel lief!
Mijn beslissing geeft me rust, zo is het goed.
Nu maar wachten. Niets meer doen. Een last valt van me af. Heerlijk, wat een goed besluit!

4 opmerkingen:

  1. Heel goed! Het is een heel proces wat er aan vooraf is gegaan, maar wat een moedige beslissing. Ga je ons wel verder vertellen hoe het is gegaan?

    Lieve groet,
    Gerda

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @ Antoinette. Leuk, dat je ook op mijn website meeleest. Als eenvoudige hobby lees ik graag romans en thrillers. Alleen dat is er de laatste paar jaar soms bij ingeschoten (door welke reden dan ook). Dus ik hoop dat dat op een positieve manier gaat veranderen. Ik ben op dat punt er nog niet, maar dat gaat mij wel lukken.

    Ik hoop zelf dat er bij Stijn inmiddels een diagnose vastgesteld is, zodat jullie weten wat de oorzaak is en waar jullie aan toe zijn.

    Maak, zover je dat nog niet gedaan hebt, gebruik van een PGB, zodat jullie 'ontlast' kunnen worden. Vanaf 1-1-2012 kun je weer een PGB aanvragen t/m 1-1-2014.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. het is een hele moeilijke beslissing, maar als je die eenmaal heb genomen, je de rust krijgt. ik vond het trouwens bij kind twee moeilijk als kind een,net of ik geen goede mams was..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik vond het zo dapper van je.

    BeantwoordenVerwijderen