De juf kijkt me aan. Niet begrijpend. Waar heeft ze het over? lijkt ze te denken. Zo'n lief jongetje als Stijn heeft ze nog nooit meegemaakt en nu komt die moeder hier een partij klagen en zeuren.
"Maar mevrouw, dit mág gewoon allemaal nog in groep twee, hoor", probeert ze me te overtuigen.
Ik kijk eens op mijn briefje. Heb ik al Stijns bijzondere kernmerkjes genoemd? De tien minuten zijn bijna om en er staan al andere ouders klaar. Om over hun kind te praten. Je zou als juf toch inderdaad helemaal horend dol worden van al die oudergesprekken!
"Hij weet niet welke dag het is. Hij vraagt me gerust om half vier nog of hij vandaag nog een keer naar school moet. Zelfs op zaterdag en zondag, terwijl jullie toch echt dat liedje zingen:
"Tot morgen, tot morgen, tot morgen ja ja"
Of
"Tot maandag, tot maandag, tot maandag ja ja". Vreemd, toch.
Hij lijkt totaal geen tijdsbesef te hebben".
"Voor de zomervakantie schreef hij zijn naam goed. In de zomervakantie kon hij het niet meer en nu schrijft hij het nog steeds verkeerd: zonder 'j'. En de 's' staat verkeerd om. De 'b'en 'd' gooit hij ook steeds door elkaar. Lijkt op dyslexie, vindt u niet?"
Maar nee, juf vindt van niet. Dit mág gewoon allemaal nog in groep twee.
Tuurlijk ben ik niet zo'n moeder die de kinderen op de hoogste prestatielijst wil zien glunderen. Tuurlijk laat ik mijn kinderen in de waarde die hen toekomt.
"Je mag er zijn, Stijn, ook al weet je niet welke dag het is. Ook al weet je niet hoe je je naam schrijven moet. Geeft niets, hoor, komt vanzelf."
Maar ondertussen maak ik me wel zorgen.
Was het niet de logopedist, die driekwart jaar met Stijn bezig is geweest hem de 'l' te leren zeggen. Driekwart jaar!!! Elke week een half uur. Reken maar uit. Zij gaf mij (en school) door, heel alert te zijn op dyslexie. Want kinderen die zo moeilijk letters leren zeggen, hebben vaak ook heel veel moeite met herkennen.
Ben ik te bezorgd? Ben ik een vreselijk ongeruste moeder die later gaat zien dat alles echt goed is gekomen?
'k Weet het niet. Nu nog niet. Wie zal het zeggen?
Wat moeilijk dat Juf niet meegaat in je bezorgdheid en eigenlijk hem ziet zoals elk kind. Aan de ene kant goed, aan de andere kant wil je graag je zorg delen met hun en dat kan nu niet.
BeantwoordenVerwijderenOnze jongste heeft ook moeite met letters en heeft geen dyslexie maar hoort die klanken niet.Is daar al eens naar gekeken?
Wens je veel sterkte en wijsheid met de juf.
Ik begrijp je zorgen! Alleen mijn zoon kan nog steeds de b en de d door elkaar halen en hij zit in groep 5!!! Ze hebben nog nooit over dyslectie gesproken. Overigens vindt hij spelling wel heel moeilijk.
BeantwoordenVerwijderenEnne tijd tijdsbesef zou ik me echt geen zorgen over maken. Mijn jongste zit in groep drie en kan tussen de middag vragen of we gaan avondeten??!!!
Maar dat je alert bent, begrijp ik heel goed. Ook gewoon blijven hoor!!!
Ga het gewoon hoger op zoeken. de juf heeft er missch niet zo veel verstand van. Het is natuurlijk wel zo dat ze de dyslexie-test pas in groep 4 doen ... Mijn jongste zit nou voor de tweede keer in groep 3 en wij hebben na veel aandrang het er door gekregen dat ze nu onderzoek doen.
BeantwoordenVerwijderen