Over moeilijk gedrag, onderzoeken en diagnoses binnen ons gezin.

vrijdag 19 juli 2013

Lang leve de PGB en blogpauze

De vakantie is begonnen. We wonen een beetje in het midden van het land, dus...
Direct mooi weer, wat willen we nog meer?
Nou-ou, ik weet wel wat: gezellige kinderen die genieten van de vrije tijd misschien?

Het is vooral voor Stijn weer erg wennen.
Na een tweetal intensieve weken waarin ze toeleefden naar een afscheid, zijn de lontjes heel erg kort.
Jesse nam afscheid van groep 8, Stijn van zijn juf. Dat klinkt natuurlijk logisch, maar het is absoluut niet makkelijk voor hem. Afscheid nemen is ontzettend pittig. De bewoording alleen al valt zo zwaar, en hij neemt het zo serieus: "ik zie haar nooit meer".

Momenteel kunnen de jongens elkaar niet zíen of ze beginnen al boos te worden. Erg intensief dus, vooral voor henzelf. Doodmoe zijn ze er van, samen met al die spanning. En ja, als dit zo doorgaat duren zes weken lang... Ook voor mama.
Gelukkig is er het logeerhuis. Ik zou niet weten wat ik zonder moet. Je zou me na die zes weken kunnen opbergen denk ik zomaar. Nu kunnen we uitkijken naar een rustige week volgende week, omdat Jesse dan in het logeerhuis is. De weken daarna zijn ze daar om de beurt zo'n beetje. Alleen in de weekenden zijn ze samen thuis. En daardoor houd ik het uit. lang leve de PGB!!! (???)
Voor thuis geldt sinds gisteren de radicale regel: niet meer bij elkaar in de buurt. Liefst niet meer bij elkaar in één ruimte. Negeer elkaar en laat elkaar met rust.
Eigenlijk heb ik alleen het eerste gezegd. Dat is de belangrijkste. Eerst maar eens uitrusten en dan maar zien of we het iets terug kunnen draaien naar hoe het was. Dat was: af en toe bij elkaar in de buurt, alleen als jullie dat samen willen. Maar voorlopig wil ik daar nog niet aan denken!

Zes weken blogpauze, dat hoort er een beetje bij hè, in de zomervakantie. Wie weet spiek ik af en toe of schrijf ik toch een berichtje, maar ga er maar niet van uit.
Allemaal fijne  vakantie!!!

PS Ze hadden hier alle vier een prachtig rapport. Dat is iets om dankbaar voor te zijn, vind je niet?

2 opmerkingen: