"We komen vanavond even koffie drinken, is dat oké?"
Als we aan de koffie zitten, met vers gebakken cake, moppert ma over dat ze zoveel moest vanmiddag.
En, moppert ze verder, dan ben je de hele dag weg geweest en wil pa ook 's avonds nog weg.
Ach ja, soms is het leven lastig en druk. Maar toch vond ik het reuze dat ze er even waren! Al was ma liever thuis gebleven...
Het was huilen vorige week bij Stijn. Dikke tranen rolden over zijn wangen en verdrietig vertelde hij dat hij echt niet wíl blokfluiten. De lessen beginnen weer zodra school begint, gewoon op school bij een moeder. Ondanks de kerstvaakntie zit het hem erg hoog!
Het is al langer een gezeur. Hij heeft de kunst niet, maar heeft het wel geprobeerd en nu weet ik ook dat hij het talent niet heeft.
Dus zeg ik hem dat hij andere dingen goed kan en dat het superknap is dat hij het blokfluiten heeft geprobeerd. Dat hij stoppen mag als hij het wil.
"Ik we-eet het ni-iet!
Kiezen blijft lastig voor Stijn. Ook al vind je iets niet leuk. Daarbij komt dat het lijkt op afhaken en dus mislukken. Ik begrijp hem wel en stel hem gerust.
"Jij kan weer iets anders heel goed. Ik weet dat je ontzettend je best hebt gedaan en dat het gewoon niet lukt. Je hebt het geporbeerd en nu is het klaar. Na de vakantie bel ik de blokfluitjuf af." Stijn glimlacht voorzichtig en kijkt heel opgelucht.
Blokfluitjuf zegt hetzelfde als mij: goed geprobeerd, doe hem de groeten en tot ziens.
Dat was het dan. Dag fluit, dag boekje, dag extra huiswerk. Het was even leuk, maar nu niet meer!
Wel jammer dat ik nu geen vrije tussen-de-middag meer heb. Maar ach, die tijd komt wel een keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten