Kennismaking

De kennismaking met Boddaert is geweest.

Stijn was niet nerveus, zo zei hij me. En hij klonk heel stoer.

Maar eenmaal binnen was het toch een behoorlijke confrontatie: deze keer kom ik hier. Voor mezelf. Om hier te starten.

Terwij hij zijn mentor de hand gaf, moest hij bijna huilen. Zo'n zielig koppie had-ie!

"Zullen we even op de bank gaan zitten?"
Snel schudt Stijn zijn hoofd. Geen sprake van, lijkt hij zeer beslist te zeggen.
"Ik denk dat Stijn even rond wil kijken, juf. Is dat ook goed?"
Ja! dat is wat Stijn wil. Ach ja, ik ken m'n  kindje wel een beetje...
Samen met de juf plof ik op de bank neer en geniet van de koffie. We praten wat over Stijn en de rest van het gezin en kijken ondertussen hoe Stijn rondloopt en uiteindelijk iets kiezen gaat. Wat is dat moeilijk.
Een nieuwe ruimte met heel veel spelmogelijkehden. En als kiezen dan niet je sterkste kant is...
Langzaam druppelen de kinderen binnen, die vanuit school doorgaan naar Boddaert. Ze stellen zich netjes voor aan Stijn. Wat hij ziet bevalt hem wel. Hoewel ze hem telkens storen in zijn spel, is hij ook heel beleefd en timide. Er komt ook een jongen binnen die we kennen van de zwemlessen. Wat leuk!
De twee hebben elkaar al snel gevonden, of eigenlijk: hij heeft Stijn al snel ontdekt en wil met hém een speelafspraak maken. Stijn vindt het goed. Hij vindt inmiddels alles goed!
Al snel is ons kennismakingsuurtje voorbij. Terwijl de juf drinken in schenkt voor de rest en een lekkere cake aansnijdt gaan wij weer richting huis.
Een harde wind doet ons zuchten.
"Gelukkig hoef je niet altijd op de fiets naar boddaert" bemoedig ik Stijn.
"Nee, gelukkig niet", zegt hij, al puffend en zwetend.
"Je mag met de taxi, met het busje, net als Jesse toen" probeer ik luchtig te zeggen.
Oh! Hoe gaat hij hierop reageren??
De dag was leuk, de wind werkt mee en Stijn zegt dus opgelucht:
"Oké!!"