Over moeilijk gedrag, onderzoeken en diagnoses binnen ons gezin.

woensdag 7 december 2011

Gesprek onder vier ogen

"Joost. Ik breng nu de jongens naar bed. Daarna wil ik even met je praten." Zo begin ik ons gesprek.
Bijna is het zover dat Stijn naar Soele moet, het onderzoeksbureau. Hoog tijd voor een praatje met manlief.
Eenmaal gesetteld beginnen we ons gesprek.
"Afgelopen maart heb ik Stijn aangemeld bij Soele, weet je wel. Waar Thera ook is geweest."
"Ja? Nou ja, dat jong spoort echt niet, dus. Hij zal ook wel wat autistisch hebben."
Ik ben verbaasd. Ik had er voor gebeden, voor begrip en behulpzaamheid en nu is mijn man het direct met me eens! Wow!
We praten nog wat door over het autisme binnen ons gezin en op wie Stijn dan zou lijken. Welke vorm hij dan zou hebben. En hoe we dat allemaal blijven redden.
Dan komt het praktische deel. Ja, want Stijn moet er ook nog kómen. En ik moet een uur eerder voor de intake aanwezig zijn. Wij eigenlijk...
"Hoe gaan we dat doen? Weet jij een oplossing?" Zo vraag ik Joost.
Het is zo goed voor hem als hij met de oplossing komt. Dan denkt hij mee en is hij meer betrokken.
"Ik ga in elk geval niet mee op gesprek."
Oke, dan weet ik dat. Prima.
Ik voel het. Ik stap over mijn eigen grens. Alweer. Prima zeg ik! Terwijl van binnen alles heen en weer schud. Terwijl ik zou willen schreeuwen en huilen. Maar dat helpt toch niets, dus: prima!
"Waarom wil je niet mee?"
"Ik houd er niet van, dat weet je toch zo onderhand wel!"
Jawel... En ik vind het geweldig mijn kind aan te melden en voor een vierde keer zo'n intake te doen.
Maar vooruit. Niet aan denken nu. Het belang van Stijn gaat voor. Voor alles? Ja! Voor alles. Momenteel wel.
Gelukkig ziet Joost het wel zitten om Stijn te brengen. Ik leg hem uit hoe hij er kan komen en we spreken af elkar in de wachtkamer te ontmoeten. dat is fijn. Dan hoeven we in elk geval geen 'buitenstaanders' te regelen. Zelf ga ik dan met de bus. En samen gaan Stijn en ik met de bus terug. Nou, dat laatste vindt hij vast geen straf!
"O ja, nog één ding. Stijn wil helemaal niets met Soele te maken hebben. Zeg hem maar dat hij naar de schooldokter gaat. Anders krijgen we hem echt niet mee. Wie weet ervaart hij later, hoe fijn Soele kan zijn".

3 opmerkingen:

  1. Je doet al die moeilijke dingen voor een groot deel alleen. Daar heb ik bewondering voor. Super.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. groot respect voor je... na zoveel jaar gaat gelukkig manlief hier wel mee, jij doet het nog steeds alleen. Petje af voor je hoor.

    Wel fijn dat hij het doorheeft,wat er aan de hand is,dat is wel een eerste stap. nu de rest nog zodat je er niet alleen voor staat.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oei moeilijk hoor. Het lijkt wel een beetje dat je de strijd alleen moet voeren dat lijkt me best wel moeilijk. Fijn dat je het in het belang van je kind wel doet. Top van je. Weet je wel dat je een kei bent!

    BeantwoordenVerwijderen