Over moeilijk gedrag, onderzoeken en diagnoses binnen ons gezin.

woensdag 25 september 2013

Kietelspelletje: leer te vertrouwen!

Een poosje terug zat ik met een stel vriendinnen gezellig op de bank. We deelden onze ervaringen met onze bijzondere kinderen .
Eén vriendin kwam met een spel, welke ik direct bij Stijn heb uitgeprobeerd.
Het gaat in dit spel om vertrouwen, iets wat Stijn niet zoveel heeft. Nee, ook niet in mij.

"Luister Stijn, ik ga jou kietelen".
"Neee!!!!"
"Ja, ik ga jou wel kietelen, het is een spelletje."
Angstig kijkt Stijn me aan. Hij heeft er zo'n hekel aan gekieteld te worden.
"Weet je Stijn, als je het kietelen niet meer leuk vindt, doe je je armen omhoog."
"Ja mooi niet!"
"Jawel! Armen omhoog is het stopteken. We spreken af dat als jij je armen omhoog doe, ik stop met kietelen."

Je begrijpt, armen omhoog is iets heel kwetsbaars, vooral als je gekieteld wordt.
En als je kietelen niet leuk vind, is onder de armen wel een heel vervelende plek!

Eigenlijk wil Stijn niet, maar ik zet door. Dit is namelijk niet alleen een spelletje, vooral een oefening!

Ik begin.
Direct ligt Stijn dubbel van de lach. En met een seconde of tien is hij er klaar mee.
"Stoppen!! Stoppen!!!"
Ik kietel door. Stop roepen is niet de afspraak!
Bij Stijn staat inmiddels het huilen nader dan het lachen.
Maar ik kietel door, ook al heb ik er ook geen plezier meer in.
"Kom op, doe je armen omhoog, dan stop ik!"

Eindelijk, na een minuut of twee gaan aarzelend de armen omhoog.
Ik stop direct.
Stijn is behoorlijk overstuur en wil me met alles wat voor het grijpen ligt aanvallen.
Maar ik beloon hem met veel complimentjes.
Wat knap van je dat jij je armen omhoog durfde te doen!

Elke avond doen we dit spelletje. En het gaat steeds beter!
Stijn doet het ook bij mij, als beloning.

Gisterenavond vroeg hij erom toen ik welterusten zei: "Ho! We moeten het kietelspelletje nog doen!"

Helemaal goed gaat het. Zonder huilen, direct gaan de armen omhoog als hij er klaar mee is.
Ik ben trots op hem, mijn kanjer. Nu generaliseren naar het dagelijks leven: mama is te vertrouwen.
Dat is het doel!



3 opmerkingen:

  1. Heel mooi om te lezen. Hier geen kietelspelletjes. Vooral die niet bij mij.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een tijdje niets meer van je gehoord...hoe gaat het bij jullie?
    Hartelijke groet, Carolien

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Carolien, Leuk dat je aan me denkt! Ik kijk niet zoveel meer op dit blog, heb de prioriteiten anders gesteld en momenteel gaat het redelijk goed. Maf hè, lijkt net of ik alleen maar de moeilijke dingen wil bloggen, maar ja... Wie weet, ik kom vast weer eens terug! Veel succes met alles!

      Verwijderen