Over moeilijk gedrag, onderzoeken en diagnoses binnen ons gezin.

woensdag 13 februari 2013

Wat is het toch oneerlijk verdeeld

Het leven is soms zo oneerlijk verdeeld, vinden jullie ook niet?
Je hoort van oorlog, aardbevingen en nog veel meer ellende. Seksuele intimidatie tot verkrachtingen. ziekten als kanker of iets chronisch slaan toe. Kinderen worden uit huis geplaatst, omdat iemand vind dat de ouders niet voor het kind kunnen zorgen. Anderen staan met open armen het kindje op te wachten. (Wat een liefde!!!) Zo oneerlijk, zo vol verdriet is het leven. Het kan je terneerslaan en depressief maken. Het kan je verbitteren of verharden.

En dan zit ik hier, thuis. Lekker warm achter het pc-tje. Spelend kind naast me, want Stijn voelde zich niet erg lekker vandaag. Gek, altijd op woensdag... als zijn eigen juf er niet is. Dat ga ik toch maar eens wat beter in de gaten houden. Stel je voor dat ik hem ga belonen voor spijbelgedrag... Terwijl andere kinderen graag naar school zouden willen maar niet kunnen omdat ze eenvoudig weg geen geld hebben en keihard moeten werken.
Maar goed, Stijn zit hier dus lekker te spelen met wat speelgoed. Hij kon kiezen uit tig verschillende soorten, ook dat is een immens verschil.

Regelmatig zit ik te mopperen op hoe lastig het hier allemaal is en hoe zwaar... terwijl mijn kinderen niet eens leukemie hebben, of epilepsie of...
Vanmorgen stonden we op tijd op. We zochten kleren uit, we kozen voor wat warms. Aan tafel konden we kiezen of we brood namen of cruesli, hagelslag of kaas, melk of vers geperste sinaasappelsap. Daarna naar school, op de fiets of met de auto? Mopperend dat het zo koud is en dat 'ik nu alweer naar school moet'. Of zelfs er voor kiezend: "Blijf jij vandaag maar een dagje thuis"...
Eenmaal thuis kan ik een badkamer schoonmaken, eenvoudigweg omdat ik die heb! Ik neem koffie en ook nu kan ik weer kiezen: cappuccino, latte of ice-coffee???

En dan belt mijn vriendin: "ik kan zo niet op de koffie komen. Problemen met kind. Weet niet hoelang ik hem nog thuis kan houden. Bel andere keer voor afspraak. Nu gesprek met BJZ..."

Wat is het toch oneerlijk verdeeld. Waar de één alles heeft, heeft een ander soms geen kans om keuzes te maken. Maken anderen de keuze voor je.
Ik kan maar één ding voor mijn vriendin doen, of nee, twee eigenlijk: als je een uitlaatklep nodig heb, kom gerust een bakkie troost halen. En: ik bid voor je. En heel intens heb ik dat gedaan.
Want al is alles oneerlijk verdeeld, toch weet ik dat God alles in de hand houdt en Hij er ook voor JOU wil zijn!

3 opmerkingen:

  1. Amen. Ik bedoel dit serieus. Je hebt helemaal gelijk. Ik word ook wel eens opstandig: waarom heb ik Asperger, ben ik niet 'normaal'? Waarom heb ik dit of dat? Maar dan is het altijd nog: Tel je zegeningen en mag ik dankbaar zijn dat ik met mijn Asperger en andere aandoeningen in Nederland woon.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Helemaal met je eens, wat mogen we blij en dankbaar zijn wat we hebben en krijgen! En dat is toch zo ontzettend veel!

    BeantwoordenVerwijderen