Afscheid nemen

Twee weken geleden dat ik geblogd heb! Zulke volle dagen gehad! En dan natuurlijk de voorjaarsvakantie. Dus...
Maar ik ben er weer.
Ik zal deze blog maar even gebruiken om bij te praten, :-)

Stijn heeft afscheid genomen van Boddaert. 14 februari. Wat een heerlijk idee! Voor hem, voor mij. Ik was het echt zat. Al die gesprekken en steeds dat gezeur over van alles en nog wat. En dan dat busje...
Dat was dan ook wat Stijn verzuchtte: hoef ik gelukkig nooooooit meer op de bus te wachten of hem te zoeken.
Die week eerder, 7 februari ging het ook mis, maar toen van twee kanten. Ik dacht dat Stijn naar Boddaert ging, maar ivm afbouwen was dat niet de bedoeling. Zij vergaten de bus af te zeggen. Geen probleem deze keer dus. Al keek de leiding wel raar op toen Stijn binnen kwam stappen. Haha. Dubbel foutje, maar wel een heel leuk foutje.

Het afscheid ging goed. Stijn was niet heel erg emotioneel of zo, al vond hij het wel lastig sommige van de kinderen niet meer te zullen zien. Hij kreeg een prachtig boek mee, met alle dingen van de afgelopen negen maanden erin opgeschreven, geplakt en getekend. En een dvd-tje met alle foto's. Erg leuk! Hij trakteerde op tompoezen. Ik had ze door midden gesneden, zodat het betaalbaar bleef. Iedereen genoot met volle teugen. Tot slot gingen we afscheid nemen. Wat betekent dat? Gek doen! Op de fiets en dan rondjes rijden rond een perkje. Steeds maar weer. Hierin sloeg Stijn helemaal door. Waar twee keer de regel is, ging Stijn wel twintig keer. En ik er achter aan. Om duizelig van te worden!
En nu? Nu is er alleen op de woensdagmiddag begeleiding. Eens in de week gaat Stijn nog naar het 'Ik ben speciaal-programma', maar dan ben ik drukker mee als dat ik er profijt van heb. Gelukkig is dat ook niet het doel! En daarna even rust. Gewoon even niets moeten voor Stijn. Lastiger voor ons: veel vrije tijd, maar wel even noodzakelijk voor hem. Het was een intensieve periode!