Eindresultaat behandeling: maar één doel bereikt...

"Goed, we zijn er allemaal, dus we zullen maar snel beginnen."
Al roerend in de koffie luister ik naar de behandelcoordinator van Boddaert.
Juf heeft geen verslag gekregen, omdat het concept is. Lekker goed voorbereiden kon ze dus niet, maar vooruit. Ik heb het wel helemaal zitten lezen. Joost ook. En allebei vroegen we ons af of ze het wel over onze Stijn hadden...

Doel 1: Stijn ontwikkelt een goed eetpatroon.
Was zo ja. Tot ze op Boddaert stopten met warm eten op de groep. Twee weken later was het helemaal weg.
Resultaat: Geen verandering

Doel 2: Stijn kan zijn emoties benoemen en op adequate wijze uiten.
Klopt, maar daar is pas de laatste weken intensief aan gewerkt. Toen mentor opeens bedacht dat ze te veel werkte volgens eigen groepregels, in plaats van naar ouders te luisteren.
Komt misschien ook doordat het op de groep wel goed gaat met dit doel.
Resultaat: vooruitgang, maar het zal een lastig punt blijven voor hem.

Doel 3: Stijn kan op gepaste wijze sociale contacten aangaan en onderhouden
Vorige week wilde hj een vriendje vragen, maar is er niet toe gekomen: hij durfde niet. Bang om 'nee' te horen? Bellen wilde hij ook niet. Juf gaat de volgende keer bij zoiets helpen. Het sociale contact met Jesse als grote broer valt ook nog lang niet mee. Op de groep gaat het wel goed >> veilige omgeving natuurlijk.
Resultaat: Geen vooruitgang

Doel 4: Stijn kan zichzelf vermaken.
Op de groep gaat het prima. Hij speelt veel alleen omdat die tijd gestructureerd is. Thuis vraagt Stijn altijd iemand mee te spelen. Als wij als ouders dat niet kunnen/willen of als Jesse er niet is of geen zin heeft doet hij niets dan klieren en vervelend zijn.
Resultaat: geen vooruitgang.

Doel 5: Ouders ervaren minder belasting in de thuissituatie
Uiteraard is Stijn op veel dingen wel tot leren gekomen. Er is niet meer zoveel agressie thuis en hij weet dat hij over zijn emoties mag praten. Het kunnen ligt echter nog niet in zijn vermogen, dat is leeftijd en autisme... Wel weten we nu hoe Stijn in elkaar zit, een beetje. Ik begrijp hem beter en weet waar ik op in moet springen. We zijn goed geholpen, vooral de laatste periode, toen de groep ging luisteren naar onze vraag.
Resultaat: ach, vooruit dan maar, het zal nooit perfect worden, toch? Doel bereikt.

Wat ik hiervan geleerd heb? Dat Stijn een kameleon is. Of is het een andere persoonlijkheid? Nou dat hoop ik niet... In elk geval is hij daar op Boddaert een totaal ander kind als thuis. Op school is hij weer anders. Hoewel hij inmiddels wat meer zichzelf wordt, vooral als er een stagejuf voor de klas staat, die minder streng is... jammer? Ja! want nu hebben ze veel midner aan hem kunnen werken als we hadden gehoopt. Gelukkig gaat het 'ik ben speciaal-programma' nog even door, zodat hij leert wat autisme inhoudt en hoe het bij hem allemaal werkt. Hierover een andere keer meer.

Met een lach neem ik afscheid. Klaar hier! Nooit geen gesprekken meer hier, heerlijk! Hoe nu verder? Met de begeleider die ik vorige week heb geintroduceerd op dit blog. En zij gaat niet zeuren over gesprekjes dit of dat. Zij begeleidt de jognens en ik mag zelf aangeven wanneer ik een gesprek zou willen. Nou, wat mij betreft slaan we dat helemaal over. Ik ben er klaar mee!