Over moeilijk gedrag, onderzoeken en diagnoses binnen ons gezin.

vrijdag 23 november 2012

Wil je er over praten?

Ondanks dat Stijn op Boddaert zo lief is en thuis zo, eh...zeg maar zichzelf, gaat de behandeling nu wel zijn vruchten afwerpen.
Gisteren kwam hij boos uit de school. Dankzij de structuur van de juf was dat eigenlijk nog niet voorgekomen sinds hij in groep 5 zit. Maar nu was hij echt boos! Hij ramde de paperclib op het boze gezichtje van de woedemeter en smeet zijn jas in de hoek van de gang.
"Ik zie dat je boos bent?" vraag ik hem. Dat is een risico, want hij kan me hierom zomaar aanvallen. Fysiek. Maar gelukkig gebeurd dat niet. En ik wil toch echt weten wat er is.
Stijn rent de kamer in en ploft op de computerstoel.
"Wil je er nu over praten of vanavond?"
"Maaktmenietsuit", wordt er gemummeld.
"Oké, dan nu".

En Stijn vertelt. Ik ben stomverbaasd dat hij het KAN! Normaal moet zoiets een dag zakken. Is hij er 's avonds pas aan toe om het verhaal te doen. En dan nog moet ik allerlei vragen stellen om te komen tot dat wat mis ging.Dan moet ik raden, omdat hij het zelf niet kan benoemen.
Nu vertelt hij, wel behoorlijk van de hak op de tak, maar ik kan er uiteindelijk toch een sluitend verhaal van maken.

Het gebeurde op het plein, in de pauze. Politie en boefje, dat doen ze gewoon altijd. Lekker gestructureerd en duidelijk voor Stijn. Eén van de jongens pakte iets uit Stijns broekzak, een mooie gum in vorm van een i-pod, waar Stijn heel trots op is. En de jongen gaf hem niet terug. Pas na de pauze kreeg hij hem, maar van een ander kind. Hoe dat nu kon, daar snapte hij niets van.
"En de gum is nu helemaal beschadigd. Alle plaatjes zijn er van af!" huilend kijkt hij me aan.

Van een mug een olifant gemaakt? Voor ons misschien wel. Maar voor Stijn is dit zo belangrijk.
Dus mail ik de juf. Los het maar op juf. U bent daar goed in! Ik kan hier niets mee, van zo'n grote afstand.
Juf lost het op. Praat met het kind die de gum afpakte. Blijkt dat hij hem doorgaf en dat zo de gum van hand tot hand is gegaan. Beetje plagen? Ja! Maar voor Stijn pesten. Net zoiets als toen die fietssleutels. Dat de juf erover praatte zag Stijn wel.
"Maar ze vroeg niet om geld voor een nieuwe!"
Ach wel nee, dat zou ik niet eens durven. Voor een paar centen heb ik zo een nieuwe gehaald bij de Action.
Al met al pakt Stijn dingen anders op als andere kinderen. Maar de vooruitgang is deze week gezien. De laatste maanden op Boddaert er dus maar even flink tegenaan. Hopelijk zet deze vooruigang zich door, landt het kwartje eindelijk!

Gisteren hebben de jongens ook heerlijk gespeeld samen. Eindelijk weer eens. Elke avond zitten we spelletjes met ze te doen of ze uit elkaar te houden. Geloof me, spelletjes doen kost dan de minste energie! Gisteren zat ik op de bank met een boek en tijdschrift. Te lezen. Met een wakend oog naar de kamer. Alert dus ook. Stel je voor dat ze elkaar in de haren vliegen. Dan moet ik direct reageren. Maar het gebeurde niet! Wow wat een wonder. Echt. Gebedsverhoring.

4 opmerkingen:

  1. Fijn om te lezen dat je wat verbetering ziet!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De juf pakt het goed aan. Eigenlijk vind ik het ook pesten hoor!

    BeantwoordenVerwijderen


  3. Kan me goed voorstellen hoor van Stijn dat ie er zo van baalt ! is ook helemaal niet netjes om zo met een ander mans spullen om te gaan. En wat heerlijk dat ze zo ook weer kunnen spelen samen!
    Ik zie het hier ook wel dat ze toch gelukkig ook groeien in dingen, veel leren over sociale regels wat moet je doen (en wat niet) , hoe los je het op.
    Wat heerlijk ook om dit , juist bij deze kinderen, te mogen zien!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat goed dat hij het kon vertellen, dan zakt er misschien gelijk al wat spanning. Zo lastig hè, een ander kind maalt er niet om, die haalt zijn schouders op, maar voor Stijn voelt het heel anders.

    Ook fijn dat het spelletje zo goed ging... toch weer een stapje vooruit.

    Groetjes Puck

    BeantwoordenVerwijderen