Over moeilijk gedrag, onderzoeken en diagnoses binnen ons gezin.

dinsdag 24 juli 2012

Hiephoi, leve de vakantie??

En dan is het vakantie. Al ergens anders had ik gelezen dat vakantie en autisme niet samengaan. Dat wisten we al en toch, we hebben het ook weer ervaren de tijd dat we weg waren.
Een weekje zijn we op vakantie geweest. Voor drie kinders genoeg, voor één te kort. Stijn acclimatiseerde pas op de woensdag, terwijl we vrijdag weer naar huis zouden gaan. Zijn gedrag was hopeloos, gewoon niet leuk.

Hoe deden we dat vorig jaar? vragen Joost en ik ons vertwijfeld af. Vorig jaar: toen Stijn nog geen diagnose had, maar al wel meegenomen was voor onderzoek. Het was voor hem toen zo'n verademing, zo'n erkenning dat hij zich lief begon te gedragen, maar ja, dat hield hij niet lang vol natuurlijk.  We moesten hem toen ook al heel veel bezig houden, maar hij was toen grote vriend van Jesse, terwijl hij daar nu voornamelijk mee overhoop ligt. Daarbij komt dat ze de hele week op elkaar zaten, zonder veel afleiding van andere kinderen.

We waren in ons buurland, Duitsland, op een park waar ook activiteiten waren voor kinderen. ´s Woensdag deed Stijn mee met een voetbalwedstrijd. Leuk, maar ik zag tegelijkertijd dat hij  heel anders speelde dan zijn groepsgenoten. Begreep hij de regels niet? Rent hij zijn eigen interpretatie achterna of wat is dit? Ik vond het vooral vervelend en lastig om te zien, maar hijzelf had er geen last van. Gelukkig maar. Ze verloren, zijn team. Maar ook daar leek hij geen last van te hebben, hij was niet de enige, dus...
Hoewel...toen hij terug kwam in het huisje, was meneertje al direct ruzie aan het zoeken met de rest en liep kort daarna weg. Toch wel vervelend...verliezen!

Zondags regende het pijpenstelen. De hele, ganse dag. Poeh hé, dat was erg. Het was onze tweede dag, maar het was verschrikkelijk. Samen met Stijn een spelletje: gevaarlijk, want o wee als hij verliest! Mert z'n allen bingo-en, met voor iedereen twee prijsjes. Ook dat ging bijna mis, dankzij een beetje vals spelen heb ik de boel gered. We worstelden ons zo de dag door en zeiden Stijn uiteindelijk dat hij lekker op zijn kamer televisie mocht kijken. Maar helaas, daar snapte hij natuurlijk niets van: op zondag? Nee, inderdad, dat doen we anders nooit, maar we waren absoluut bereidt een beetje water bij de wijn te doen. Stijn kon dat helemaal niet snappen en ging dus niet naar zijn kamer. Tot uit ten treure deeden we verstoppertje. Als we hem maar niet vonden, ging het een beetje goed...
Deze dag had veel te veel ongeplande tijd, dat was duidelijk. En daarbij komt dat hij erg aan het wennen was, iets wat de andere kinderen niet zo hebben, in elk geval niet op deze zelfde manier.
Gelukkig, eindelijk werd het droog. Maar ook het voetbalspelletje, het tennisspelletje, het verstoppetje spelen, het wandelen, alles ging fout! Gelukkig kwam deze dag tot een eind en gingen we allemaal gesloopt naar bed.

De rest van de vakantie maakten we dagelijks Stijn op zijn slechts mee. Elke keer boos, elke keer weglopen, elke keer ruziezoekend. We hebben erg veel één op één met hem gedaan. Zo heb ik een uur met hem gebowld. Gelukkig won hij ternauwernood, waardoor hij net níet boos werd.
Vanaf donderdag ging het beter, terwijl we vrijdag onze spullen konden pakken en naar huis konden gaan.
De rest van de vakantie zijn zowel Jesse als Stijn om beurten bij het logeerhuis: zo veel mogelijk bij elkaar vandaan is de rustigste manier... Gelukkig kan dit, dankzij PGB.

1 opmerking:

  1. Dat is geen fijne vakantie. Ik kan me voorstellen dat je na zo'n dag totaal gesloopt bent. Fijn dat je PGB hebt om wat rust te krijgen in huis en een beetje bij te komen...

    BeantwoordenVerwijderen