Sterk staaltje van fantasie en tijdrekken

“Kom kerel, bed in nu, ’t is hoogste tijd”.

Onwillig doet Stijn wat ik zeg. En ik duik er snel achter aan:

Ons avondritueel.

“Eerst een knuffel van Waffie”  en Stijn douwt zijn grote knuffel tegen mijn hoofd.

“En je moet hem nog Nieuwjaar wensen”.

Gehoorzaam doe ik wat hij zegt.

“En dan nu een kus. O, o de zoenen zijn op. Even nieuwe kopen”.

Met veel gerinkel wordt een munt in een pot gegooid en daarmee betaald Stijn nieuwe zoenen.

“Het kost 1 Engelse pond, zo duur! Maar nu heb ik er wel een miljoen!”

“Nou, kom maar op dan, reageer ik. Dit gaat weer langer duren, ’t is nu wel klaar zo onderhand.

“Nee, dat kan niet, want ze zijn allemaal nog in mijn buik” en Stijn laat zijn hand dramatisch over zijn buik glijden.

“Ze komen al omhoog, ja daar komen ze!”Jubelt hij.

Ik ga klaar liggen: daar komen ze. Eén miljoen kussen, wat wil ik nog meer?!

Stijn buigt over me heen. Ik voel het kusje komen. Ik houd mijn adem in…

In een flits zie ik zijn tong. Nee he, ik duik op zij, maar te laat…

“Bleh!!! Je geeft een lik!!!”

“O sorry, ik geloof dat ik de verkeerde kusjes heb gekocht…”

Zijn ondeugende smile maakt me aan het lachen.

“Nou, concludeert hij, dan moet het maar even opnieuw!”

Jaja…