Over moeilijk gedrag, onderzoeken en diagnoses binnen ons gezin.

woensdag 15 mei 2013

Op de trampoline

Soms gaan dingen de verkeerde kant op. Zoals bij ons met Jesse en Stijn. Jesse begint ontzettend voor zichzelf op te komen, wat goed is, maar wel een beetje op een gemene manier.
Tuurlijk: hij heeft niet anders gezien de laatste tijd. Maar ja, om nou toe te laten?
Er is keihard aan hem gewerkt: op school, door de begeleider van nu, door de begeleider van Boddaert toen. En het begint te landen. Zij het op een rigoureuze, niet acceptabele manier.

"Wil je op de trampoline?"vraagt Stijn heel netjes aan Jesse.
"Ja hoor." Achter elkaar aan gaan ze de tuin in, in de richting van de trampo. Onderweg raapt Stijn een bal op en gooit hem op de trampoline.
Met dat dát gebeurd draait Jesse zich om en loopt terug, naar binnen.
Stomverbaasd kijkt Stijn achter om. Waar is Jesse nu?
Als ik zeg dat Jesse binnen is en niet komt, wordt hij woest. Terwijl de tranen over zijn wangen lopen schiet hij het tuinhuisje in en probeert daar van alles en nog wat door de plastic ramen te smijten. Denk aan bal, poppenwagen, slee..
Ondertussen geeft Jesse aan mij aan dat hij niet wil.
Stijn wil altijd volleyballen op de trampoline, zo is zijn interpretatie. Deze keer neem ik het dus echt op voor Stijn. Het was nog niet eens besloten. Een bal op de trampo betekent niet direct volleyballen!!
Maar toch, Jesse blijft bij zijn besluit. Altijd hetzelfde doen is saai! Tien minuten loopt Jesse te bakkelijen over Stijn. Allerlei negativiteit spuit eruit in niet al te aardige bewoordingen. Ik krijg het niet gestopt, het moet er uit. Gelukkig is Stijn buiten.

Na een kwartiertje is Stijn herstelt en komt rustig binnen. Knap van hem om zo lang als nodig buiten te blijven! Hij heeft echt zoveel geleerd het afgelopen jaar, al zagen we dat niet zo direct en al waren het niet de doelen, deze is behaald. Boos worden en dat niet afreageren op andere mensen. Al ging wel bijna ons tuinhuisje eraan...

Inmiddels is de begeleider gekomen. Ze neemt de jongens mee naar buiten op het moment dat ik telefoon heb. En wat zie ik even later: ze zijn aan het spelen: op de trampoline. Zonder bal, dat dan weer wel.

1 opmerking:

  1. Herkenbaar...en zo lastig !
    het valt me hier ook soms op dat een groot (GROOT) drama , om niks (in mijn ogen dan) soms ook zo weer 'vergeten' kan zijn..

    BeantwoordenVerwijderen